Noong minsa'y naglalayag, mangingisda't manananggol
Sa dagat na mapayapa, tahimik at walang alon
Manananggol ay nangusap, naggugol nang mga tanong
Sa mangingisdang halata mong tila baga nasusukol
Bilang ika'y mangingisda na dito ay mamamayan
Bilang tao'y alam mo ba ang taglay mong karapatan
Mangingisda ay sumagot habang siya'y nagsasagwan
Sabay iling at nagwikang wala akong nalalaman
Manananggol ay ngumisi't tila baga nanunuya
Sa malakas niyang boses kapagdaka ay nagwika
Sa dahilang dimo alam karapatan na biyaya
Kalahati ng buhay mo ay sadya ngang mawawala
Mangingisda'y di kumibo, nagpatuloy sa pagsagwan
Sa sakay na manananggol, tinanggap niya ang tinuran
Maya-maya ay umingay kapawa nila naramdaman
Malalaking mga along niluwa ng karagatan
Ang balisang manananggol ay bigla ngang nabahala
Samantalang mangingisda'y, payapa't di alintana
Ang alon na sa sasakya'y malakas na bumabangga
Niyuyugyog itong bangkang nanganagnib na masira
Mangingisda ay tumayo't sa kasama ay nagtanong
Manananggol ay inalam kung marunong na lumangoy
Nanginginig na nagsabing ang tanung mo't tinutukoy
Kahit kailan saking buhay ang alami'y di naggugol
Mangingisda ay nagwika alam n'yo bang mawawala
Buong buhay na taglay mo pagkat ika'y di bihasa
Sa paglangoy na sasagip sa katawang pinagpala
Ang alon ang siyang tatapos sa buhay mong kinalinga.
Kadalasang iniisip ay sariling kakayahan
Nanlalait nitong kapwa nanghuhusga kadalasan
Pantas ka man kaibigan , dili kaya'y isang paham
Iisa ang katiyakang mayroong ka ring hindi alam
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment